Na przymusowe leczenie może zostać skierowana przez sąd rodzinny uzależniona od narkotyków osoba niepełnoletnia, która nałogowo używa środków odurzających. Dzieje się to na wniosek krewnych w linii prostej, rodzeństwa, faktycznego opiekuna, przedstawiciela ustawowego bądź z urzędu. Okres przymusowego leczenia narkomana oraz rehabilitacji nie jest z góry określany, jednak nie może być dłuższy niż dwa lata.
W sytuacji osiągnięcia przez uzależnionego pełnoletniości przed zakończeniem leczenia, sąd rodzinny może wydłużyć je na czas konieczny do osiągnięcia celu leczenia. Przymusowe leczenie osób uzależnionych od narkotyków obejmuje również osoby skazane za przestępstwo pozostające w związku z zażywaniem środka odurzającego bądź substancji psychotropowej na karę pozbawienia wolności, której wykonanie jest warunkowo zawieszone. Wówczas sąd zobowiązuje uzależnionego skazanego do poddania się leczeniu w ośrodku opieki zdrowotnej oraz oddaje go pod dozór wyznaczonej instytucji, osoby albo stowarzyszenia.
Sąd może podjąć decyzję o zwolnieniu skazanego z ośrodka w oparciu o wyniki leczenia uzależnienia. Stosowanie przepisów odnoszących się do przymusowego leczenia osób uzależnionych od narkotyków powinno następować z uwzględnieniem konstytucyjnych gwarancji praw oraz wolności obywatelskich, a także odpowiednich norm prawa międzynarodowego. Z kolei przy interpretacji tych przepisów należy uwzględniać zasady, iż wszelkie ograniczenia praw i wolności nie mogą naruszać ich istoty.